Po Gubinie przyszedł czas na naszą drugą wycieczkę. 19 października wspólnie z naszymi uczestnikami wyruszyliśmy w kierunku Łęknicy… do Parku Mużakowskiego. Czekał tam na nas przewodnik mużakowski – Krzysztof Malara.
Nasz jesienny spacer po parku rozpoczęliśmy przy punkcie informacji turystycznej, gdzie usłyszeliśmy podstawowe informacje. Park zajmuje ponad 720 ha i położony jest na ternie Polski i Niemiec. Powstał w latach 1815-1845, a jego twórcą był „szalony” książę Hermann von Pückler-Muskau – arystokrata, podróżnik, architekt.
Stamtąd ruszyliśmy w kierunku wiaduktu, którego prace remontowe zostały zakończone w tym roku. Wiadukt w takiej postaci zawdzięczamy kolejnemu właścicielowi dóbr mużakowskich – księciu Fryderykowi Niderlandzkiemu. Koszty realizacji projektu, podróże oraz wystawne życie doprowadziły Hermanna do kryzysu finansowego i sprzedaży majątku. Za czasów Pücklera wszystkie mosty i wiadukty parkowe były drewniane, dopiero Fryderyk Niderlandzki sukcesywnie zastępował je budowlami murowanymi.
Po minięciu wiaduktu, zatrzymaliśmy się na chwilę przy bramie wiodącej na historyczną szkółkę – sad, w którym można odnaleźć wiele starych odmian jabłoni. Kolejnym punktem naszej wycieczki był taras Mauzoleum, na który udaliśmy się przez Most Arkadowy. Wcześniej zatrzymaliśmy się jeszcze, aby wysłuchać historii Grobu Nieznajomego, który w sposób symboliczny wpisuje się w ducha romantyzmu tamtej epoki. Zgodnie z przekazem pozostawionym przez Pücklera, w czasie prac ziemnych, w 1832 roku, natrafiono na szkielet młodego mężczyzny. Z polecenia księcia został on ponownie zakopany, a aranżację miejsca tworzył kamienny stół z ławą i krzyżem, na którym widniał napis upamiętniający owe wydarzenie. Z historycznej budowli zachował się jedynie pagórek oraz najniższy stopień z granitu. Obiekt zrekonstruowano w 2015 roku.
Mauzoleum powstało wg projektu berlińskiego architekta Juliusa Carla Raschdorffa w miejscu planowanej przez Pücklera kaplicy grobowej. Zbudował ją Traugott von Arnim dla swojej zmarłej żony Laury. Mauzoleum przetrwało czasy wojenne, dziś niestety nie ma już po nim śladu – jedyną pamiątką jest krzyż postawiony w jego miejscu. Z tarasu rozciąga się przepiękny widok na park – w oddali widać Nowy Zamek.
Z mauzoleum ruszyliśmy w kierunku Mostu Królewskiego, mijając po drodze liczne punkty – osie widokowe. Most Królewski był pierwotnie konstrukcją drewnianą, obsadzoną dzikim winem. Dopiero w 1854 roku został zastąpiony mostem murowanym.
Z mostu udaliśmy się w kierunku Kamienia Pücklera, który historycznie był postawiony przez rodzinę von Arnim dla upamiętnienia twórcy parku.
Kamień był ostatnim punktem naszej wędrówki po polskiej stronie parku – udaliśmy się na Most Podwójny, przekroczyliśmy Nysę Łużycką i znaleźliśmy się w Niemczech. Zwiedzanie tej części parku rozpoczęliśmy od Oranżerii oraz zabudowań folwarcznych.
Następnie udaliśmy się pod Nowy Zamek, który powstał w XVI wieku, w stylu renesansowym.Przebudowy dokonane w latach 1862-1866 nadały mu neorenesansowy wygląd. Podczas wojny uległ zniszczeniu i dopiero w roku 1995 rozpoczęto prace renowacyjne, które zostały zakończone w 2011 roku.W Zamku można zobaczyć wystawę poświęconą życiu i twórczości założyciela parku, a z wieży podziwiać park otaczający zamek a także Łęknicę i Mużaków.
Po krótkim odpoczynku na rampie zamkowej, przechodząc przez Mostek Karpiowy, przeszliśmy pod Stary Zamek, a następnie na przykościelny malutki cmentarz, gdzie znajduje się grób Machbuby. Kim była Machbuba? Książe Pücklerpodczas podróży po Oriencie, na targu niewolników, kupił młodą dziewczynę, której imię brzmiało Machbuba. Pochodziła najprawdopodobniej z Etiopii i miała 10 - 12 lat. Podróżowali wspólnie, docierając wreszcie do Wiednia… wszędzie gdzie się pojawiali wywoływali skandal. Pückler dbał o jej wykształcenie – znała język włoski, posiadała maniery prawdziwej damy. Niestety, jeszcze przed przybyciem do Muskau, nieprzyzwyczajona do panującego w Europie klimatu, zaczęła chorować. Po powrocie Pückler stchórzył i wyjechał do swojej żony, zostawiając samą i chorą Machbubę. Wysyłał do niej jedynie czekoladki i listy – każdy zaczynał słowami „Cara mia Machbuba", czyli „moja kochana Machbubo". Dziewczyna zmarła… Mieszkańcy miasteczka pochowali ją na jednym z cmentarzy w Muskau. Pückler nie mógł sobie wybaczyć, że nie było go przy niej gdy ukochana go potrzebowała… ponoć jej serce pochował w spokojnym, pięknym miejscu w parku…
Z cmentarza ruszyliśmy w stronę kasztanowca drobnokwiatowego, gdzie w jego wnętrzu szukaliśmy pozostałych kasztanów. Następnie przeszliśmy przez Ogród Pana, Mostek Fuksjowy i krokiem spacerowym udaliśmy się w kierunku powrotnym – do punktu informacji turystycznej…
Przyszedł czas na odpoczynek i poczęstunek. Wspólnie zasiedliśmy przy ognisku. Były również pamiątkowe zdjęcia i małe podarki – LGD-owe pakiety podróżnika :)
Nie był to jednak koniec naszej wycieczki. Z parku pojechaliśmy na ścieżkę geoturystyczną „Dawna Kopalnia Babina”, która została utworzona na terenie Geoparku Łuk Mużakowa, który od 2015 roku posiada rangę Światowego Geoparku UNESCO. Ścieżka znalazła się także wśród „7 Nowych Cudów Polski" National Geographic Traveler. Jest rajem dla geologów i przyrodników, a także stanowi ogromną atrakcję turystyczną naszego regionu. Kiedyś były to tereny bogate w pokłady węgla brunatnego i iłów ceramicznych, dziś zachwycają swoją różnorodnością – kolorowymi jeziorkami, wydmami, gizerami oraz ciekawymi formami erozyjnymi. Pierwsze kroki na ścieżce skierowaliśmy do wieży widokowej, która góruje nad zbiornikiem „Afryka”. Wieża ma dwa tarasy widokowe – na 14 i 24 metrze, które oczywiście stały się naszym celem. Na górze cieszyliśmy się przepięknym widokiem na całą „Afrykę” i okolicę.
Nasz spacer koncentrował się wokół „Afryki” – z wieży ruszyliśmy zobaczyć formy erozyjne. Po zejściu na skraj zbiornika ujrzeliśmy surowy krajobraz – iście „księżycowy”.
Formy erozyjne były ostatnim punktem naszej wycieczki, jednak przewodnik Krzysztof przygotował dla nas wszystkich niespodziankę. Pokazał nam swoja kolekcję skamielin – mięliśmy okazję trzymać w rękach ząb oraz fragment ciosu mamuta, fragment poroża jelenia olbrzymiego, zęby niedźwiedzia i pra-konia oraz kości nosorożca włochatego. Była to nie lada atrakcja i wspaniałe zakończenie naszej wyprawy :)
Z „LGD – Grupa Łużycka” razem z uczestnikami były Kasia, Magda i Basia ;)
Zapraszamy do obejrzenia FOTORELACJI :)
{nomultithumb}
Wycieczka realizowana była w ramach projektu „Podróże z LGD" współfinansowanego przez Województwo Lubuskie w ramach zadania publicznego – Promowanie turystyki i krajoznawstwa w województwie lubuskim poprzez realizację celów Programu Rozwoju Lubuskiej Turystyki do 2020 r.
